Saltsjøen, Torrevieja, og Lamanga

Mand. 30.01. 2012

Ein ny flott dag i Torrevieja med ein flott soloppgang. I dag hadde eg bestemt meg tidlig å dra til Flamingoene. Var ikkje fornøyd med bildene fra de to tidligere dager. Blei ikkje fornøyd i dag heller.

Men i dag fekk eg og sett og tatt bilde av ein heil del andre ting og. Som for eksempel ein Egrethegre som på bildet fauk over Flamingoene.

I dag fekk eg tatt bilde av nokre ganske så hjemmelige fugler. Næmmelig Sandlo, Strandsnipe, Toppskarv, og Myrsnipe.

Men det var og eksotiske ting utenom Flamingoen, og Egrethegren. Her ser du under ein svømmende Avosett, som på samme måte med Flamingoen har et veldig spesielt nebb, for veldig spesiell mat.

Vi hadde oss og ein fin spasertur på stranda før me kjørte ein tur til Lamanga. Der me egentlig skulle ha vært desse to vekene.

I dag trudde me at me hadde funne Antartis, men så viste det seg at det var La manga.

Merkelig å sjå på avstand. Som ein by som står ute i havet. La manga er ein lang smal tarm ute i havet mellom ein stor saltsjø og havet. Her har de plasert eit heilt turistområde.

Torevieja- Albufera de Elche

Sønd. 29.01 2012

Atter ein flott dag i Torrevieja, eller rettere sagt litt sør for bykjærna der hotellet låg. Her var det nok av badestrender. Men heldigvis så var det et område det ikkje var det. Der var det litt av det eg leita etter. Den opprinnelige naturfloraen, og fuglelivet i strandkanten. Da kan det bli nokre slike bilder.

Ikkje spør meg kva dei heiter, men vakre er de.
Steinvenderne var på plass i strandkanten for å leita etter noko å eta. Heldigvis, meg ensa de ikkje.

I dag var det og ein Småspove som var svært sammarbeidsvillig. Kanskje de begynner å bli vant til morgonrunden min med fotokanonen.

Eit stort bonus eg fekk på turen min til sjøen i dag var denne langøra hårdåtten. Ein vakker skapning som nok og begynner å bli vant til meg.

Som du ser på neste bilde så har haren utstående øyne som gjør at de kan se i 360%, og kan snu øyrene for å fange opp lyder. I tillegg god luktesans. Så den følte med meg hele tiden.

I dag var haren svært sammarbeidsvillig. Til slutt sto eg bare på 5-6 meters avstand og tok bilder. Og den satt i ro i kanten av buskene og såg på meg. Vi sto sikkert i 5 min. og såg på kvarandre. Til slutt trakk eg meg forsiktig tilbake.

Tok meg ein tur til saltsjøen i dag og for å fotografere Flamingo. Men å ta bilde av ein kvit fugl i sollys er litt av ein utfordring. Så eg må nok ta meg ein ny tur i morgon eller tirsdag.

Torevieja.

Lørd.28.01. 2012

Albufere de Eche/Saltsjøen

I dag var det en dramatisk himmel som møtte meg fra terassen i Torrevieja. Nesten litt andektig med stråler som kom ned i fra skyene.

I dag hadde eg bestemt meg for å dra til nokre saltsjøer som låg mellom Torrevieja og Alicante. For etter bomtur i går i nokre andre saltsjøer, ville eg i dag dra litt lenger for å få sjå ein av verdens vakreste og mest spesielle fugler. Eg har sett de før, men bare i dyreparker. No ville eg sjå ville Flamingoer ute i sitt rette element. Næmmelig saltsjøene som Flamingoen er så avhengig av.

 
Etter 20-25 min. kjøring åpnet det flate saltsjødeltaet seg forann meg på veien. Og det tok ikkje lang tid før eg fekk sjå det eg var kommet for, næmmelig Flamingoen. Jippi, her var de, og ganske  mange og.
Men det første eg fekk tatt bilde av var ikkje Flamingoen, men Stylteløperen med sine utrulige lange bein.

Fekk og tatt eit bilde av Stylteløperen i flukt, og da ser en enda bedre kor lange beina er.

Måtte og ta bilde av andre ting rundt saltsjøen. Her et par makrobilder.

Så var det å få bilder av ein av verdens vakreste fugler, og det var ikkje lett. Den var sky og holdt seg langt ute i saltsjøen på god avstand fra meg. Her hadde kamuflaskje vært tingen, men det hadde eg ikkje med meg.

Nokre brukbare bilder blei det. Men her måtte beskjering til. I virkeligheten er det 150-200 meter mellom meg og Flamingoen. Eit fluktbilde greide eg og å få.

Eg er sikker på at eg må ha sett rundt 200 Flamingoer til sammen. Og det var nok enda fleire som eg ikkje såg (saltsjøene var store). Storskarv var det og ein del av.

Skal nok ha meg ein tur til å sjå på disse utrulig vakre, elegante, og svært spesielle fuglene.

Saltsjøen i Torrevieja:

Fred. 27.01.

Først noen bilder fra gårsdagen som ikke var så ekstremt spennende. Men her kommer fire bilder:

På gårdagens tur ned til sjøen holdt Steinvenderne seg der fra dagen før. De lette etter småkryp over alt.
Svart rødstjert hopper, spretter og flakser over alt og er et trivelig innslag på turene mine.
De siste to bildene er av to kvinnelig svartstruper. Den siste av de sprang over alt og lette etter godbiter på bakken.

Det som ventet meg da eg skulle kikka ut vinduet i dag var regnvær, det hadde de meldt. Men i stedet ble det ein spennende himmel og ikkje noko regn. Noe skyer som forvant ganske fort og i steden for regn fekk vi ein ny flott dag. I dag stod det kjøpesenter på programmet for jentene. Men ikkje for meg.

Eg hadde tenkt å kjøra til saltsjøene og utforske dem. Først tok eg den vestre saltsjøen, men der fantest ikkje liv. Men eg hadde ikkje tenkt å gje opp må du tru. Det var å setta seg i bilen og ta det østre vatnet. Her måtte eg gå ein drøy km. før eg kom til innsjøen. Det stykket gjekk i sprett furuskog, nokre busker av forskjellig slag, og tørre marker. På veien ned sprang det ein hare over veien forann meg. Litt lenger borte trudde eg det var ein hare til som sprang, men det var annan krabaten. Foresten dobbel så stor som den norske varianten.

Eit nydelig ekorn, som heldigvis var like nyskjerrig som meg. Den hadde nok aldri før sett en så rare skapning. Som du ser så har det søreuropeiske ekornet ein annen hodeprofil. Men uansett smelter du for ein slikt vakkert lite dyr.

Turen blei heldigvis og kronet med tre nye fuglearter for meg i tillegg til ekornet. Den første ute var Hvitbrystlo. Desverre dårlige bilder da eg desverre overeksponerte bildene ganske mykje.
'

Her ser du Hvitbrystloen i flukt. Og under et bilde der han gjekk og beita i vannkanten.

På vei tilbake til bilen fekk eg meg to flotte overaskelser. Det første bildet er dårlig og uskarpt, men det var første gang eg såg Triel. Og det er en fugl eg lenge har drømt om å få sjå.

Til slutt, men ikkje minst. Eg oppdaget ganske fort at det sprang nokre store fugler forann meg på enga eg gjekk på. Det var småkupert og ein del busker og trær. Så bare innimellom stoppet de, og et par ganger fekk eg trykt på avtrekkerknappen før de sprang videre. Dette er uten tvil ein av de vakraste fuglane eg har fotografert. Og håper eg skal få anledning å ta enda bedre bilder av de seinare i oppholdet.

Denne fuggelen heite Rødhøns og har utrulig flotte farger.